Είναι οι αναμνήσεις που μας κάνουν και πονάμε... Τα ταξίδια που έκανες και που με έπαιρνες μαζί σου. Οι βόλτες στην Ακρόπολη και στην Πλάκα... Τα κυριακάτικα πρωινά στην εκκλησία. Τα ψώνια απο το σουπερ μάρκετ που κουβαλούσαμε μαζί και ανεβαίναμε την ανηφόρα. Οι περίπατοι στην παραλία και οι διακοπές που καναμε οι δυό μας. Τα ηλιοβασιλέματα, οι βροχές, τα χιόνια και τα ουράνια τόξα που μου εδείχνες οταν είμουν παιδάκι. Το μικρό δαχτυλάκι που σου κράταγα για να μη σε χάσω, όταν με τραβολογούσες στο κέντρο της πόλης για να κάνεις τις δουλειές σου. Τα μαμίστικα αστεία με τα οποία σπάνια γελούσαμε και σε κοροιδεύαμε. Η αγάπη σου για τα ζωάκια και τα λουλούδια. Το ότι είσαι τυρού και που τώρα μου το'χεις κολλήσει! 'Οπως και για τον εθισμό μου να ταξιδεύω, πάλι εσυ ευθύνεσαι βρε μαμά!
Τα αμέτρητα βιβλία που είχες πάντα στην διαθεσή μας στο σπίτι, οι εγκυκλοπαίδιες και τα λεξικά μεσα στα οποία χανόμουν για ώρες. Τα απίστευτα Χριστουγεννιάτικα δείπνα σου (αχ αυτή η σώς για τις γαρίδες σου!) που μας έκαναν να γλείφουμε τα δάχτυλα μας και που με την φαντασία την καλλιτεχνική σου τα διακοσμούσες ώστε να μοιάζουν σαν πίνακες ζωγραφικής! Τα κυριακάτικα πρωινά που ήταν πάντα τα καλύτερα γιατι σκάγαμε απο το φαγητό και τα είχαμε όλα σε αφθονία. Οι αμέτρητες διαφορετικές και πολυ-ποίκιλες δραστηριότητες που μας έβαζες να συμμετέχουμε και να παρακολουθούμε, για να μας βοηθήσουν να διεγείρουμε και να αναπτύξουμε τον νοητικό μας κόσμο. Απο μουσεία, γκαλλερί ζωγραφικής, ταξίδια, θέατρο, αθλήματα, πεζοπορίες στα βουνά και στην φύση, λογοτεχνικές εκδηλώσεις, συναυλίες διαφόρων ειδών μουσικής και κάθε λογής εργαστήρια τα οποία μου άνοιξαν το μυαλό και μου καλλιέργησαν παιδεία και δίψα για μαθήση μετ'επειτα.
Μα και οι αμέτρητες ερωτήσεις σου για το "τι ώρα θα γυρίσω σπίτι", για το "που, με ποιούς και πώς θα πάω". Ο τυπικός "έλεγχος" και η κλασσική κασέτα λίγο πριν βγω με τις παρεές μου για το τι να προσέχω, τι να αποφύγω, για το τι να κάνω και να μην κάνω. Και η αιώνια φράση σου "Να γυρίσεις το κορμί σου σπίτι, ετσι ακριβώς όπως το γέννησα" που μας την βάραγε στα νευρα, αλλά που τελικά σε καλο βγήκε. Οι επαναλαμβανόμενες συμβουλές σου που μας έσπαγαν λίγο τα ... νευρα αλλά τις οποίες ακόμα θυμάμαι και ακολουθώ σε κάθε βήμα της ζωής μου. Παρόλο που δεν έιχα ιδέα "γιατι με ζαλίζεις παλι βρε μαμααααα", οι αξίες αυτές που μου εμφύτευες σιγά σιγα και οι τρόποι που μου μάθαινες τότε, είναι ο λόγος που στενοί φίλοι και γνωστοί με εκτιμούν σαν ανθρωπο και σαν χαρακτήρα σήμερα. Ενταξει, δούλεψα και εγώ στο να διαμορφώσω χαρακτήρα και να αναπτυχθω καθως μεγάλωνα, αλλα "εχτιζα" πάνω στις αξίες τις οποίες εσύ μου καλλιέργησες.
Για όλα αυτά αλλα και για ακομά περισσότερα, σε ευχαριστώ και είμαι ευγνώμων. Ναι, δεν ήταν όλα ρόδινα, όλα ανθοστολισμένα και χαρωπά. Ναι, έκανες λάθη και υπήρχαν και φορές που έκλαψα. Όμως, και εγώ σαν παιδί σου, τέλεια δεν σου φερόμουν πάντα. Σου είπα λόγια σκληρά που παιδί ποτέ δεν πρέπει να ξεστομήσει σε γονιό, σου έκανα την ζωή μαρτύριο για καιρό πολύ, σε πήγα κόντρα και πολλές φορές σε πίκρανα κάνοντας σε να κλαίς πρίν πας για ύπνο. Ενώ εσύ εκανες ό,τι μπορούσες και πίστευες πως είναι σωστό και καλύτερο για εμάς τοτε. Όμως εγώ δεν το καταλαβαίνα, έβλεπα μόνο τα αρνητικά, γιατί δεν είχα την πείρα και την γνώση που εχω τώρα. Αλλοτε συμφωνούσα αλλοτε διαφωνούσα με τους τρόπους σου, αλλα ξέρω με το χερι στην καρδιά μου πλέον, οτι πάντα το καλύτερο προσπαθούσες για μας και όλα με καλές προθέσεις τα έκανες.
Μακάρι να μπορέσω κάποτε να σου δώσω όλη την φροντίδα και βοήθεια στην ζωή σου, όπως έκανες και κάνεις και εσύ τόσα χρόνια για εμάς! Μακάρι να μπορέσω κάποτε να σου δείξω την αγάπη και την ευγνωμωσύνη που νιώθω, όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις.
Σ'ευχαριστώ για το πώς με μεγάλωσες και για το πόσα θυσιάσες για εμας. Πλεον καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός μόνος σου, χωρίς σύζυγο, χωρίς στήριγμα. Στα μάτια μου δεν είσαι μόνο μάνα, είσαι γυναίκα ηρωίδα!
Χ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου