Χαμογελάκι

Ανέκδοτο που διάβασα και είπα να μοιραστώ..


Γιαγιά σε ζαχαροπλαστείο:
-Ωραία γλυκά, πως λέγονται;
-Κοκάκια
-Ααα, έτσι λένε και τον εγγονό μου...

Ta prwta.... "Xionia sto kampanario..."

Pou les akrivws mia vdomada prin.... erikse to prwto xioni edw!!! Ksypnisa kai ola itan kataspra apeksw... Kai me ksereis emena pws eimai otan kanei kryo, na mi mou milisei anthrwpos xaxa!!

Alla min enthousiazesai... DOKSA TON THEO... To eliwse :D xaxa! Traviksa loipon kai merikes fwtografies gia na pareis mia idea apo tis kairikes synthikes tis geitonias mou edw, mia vdomada prin!

Mia mikri ypenthymisi stous gious kai stis kores ekei eksw...

H mama mou,

Me kouvalise stin koilia tis gia ennia mines. Tin ekana na niwsei arrwsti, na ponesei, na dynopathisei, ta podia tis pristikan kai to stomaxi tis gemise simadia kai ragades.

Palepse na anevei skales kai syxna anepnee me dyskolia... Ypefere polla vradia dixws ypno. Eniwse asylipto apo tin logiki pono, gia na me ferei ston kosmo etouto. Meta egine i nosokoma mou, i magirissa mou, i ypiretria mou, i proswpiki mou odigos, i daskala mou, i megalyteri opados kai i kalyteri mou filh. Ponese kai palepse gia mena, eklapse gia mena, hlpize panta to kalytero kai proseuxithike gia mena.

Oi pio polloi pairnoume tis miteres mas ws dedomenes. Agkaliase tin, partin tilefwno, steile tis ena gramma, agorase tis ena louloudi, petakse ta skoupidia, katharise to dwmatio sou, vothise tin me tis aggareies tou spitiou, kantis to trapezi, kantis mia ekpliksi, akouse tin symvouli tis, deikse tis pws tin sevesai kai tin ektimas, zita tis syggnwmi i prospathise na min tin stenoxwreis...

An tin agapas oso tipota allo ston kosmo, deikse tis tin agapi sou me prakseis, prin to metaniwseis pou den tis tin eksefrases nwritera giati o xronos pernaei kai den ksanagyrnaei ♥

S'agapo poly, me agapi ap'to Montreal.


Sent from my BlackBerry device on the Rogers Wireless Network

Skepseis...

Kalispera agapimeni mou mama,

Pou les sou grafw twra me agglikous xaraktires giati den exw prosvasi ston ypologisti mou edw kai merikes meres kai o monos tropos na synexisw na grafw sto blog pou sou etoimazw, einai mesw kinitou.... Kai sto kinito den exw ellinikous xaraktires :(

Einai polles meres twra pou se skeftomai kai anarwtiemai ti na kaneis kai pws na pernas ekei monaxoula sou merikes fores. Kathomai kai diavazw allote ta grammata pou mou exeis steilei kata kairous kai me pianei kai vourkwnw... Esy pou ekanes ta panta gia na mas megalwseis, na eisai twra makria apo ta paidia sou xwris tin eutixia na moirazomaste tis kathimerinotites mas.... Esy mporei na nomizeis oti den mou pernane auta apto myalo... Oti den exw idea ti pernas h ti niwtheis.... Alla mono na 'kseres poso se skeftomai vre mama...!

Thelw mono na eisai kala kai elpizw na pernas kala... An kai milame syxna sto tilefwno, den exw panta ta kotsia na sou ta pw ola auta, isws giati den thelw na me akouseis pou stenoxwriemai gia sena.. Kai vasika giati den thelw na se stenoxwrisw pou...stenoxwriemai! Xaxa mpleksame ta mpoutia mas...

S'agapw poly kai eisia synexeia stis skepseis mou.... Kalinyxta mama :)




Sent from my BlackBerry device on the Rogers Wireless Network

Γιατί θέλουμε να πιστέυετε σε εμας? Η γνώμη του παιδιoύ

Καλό μήνα να έχουμε!

Που λές μίλαγα σήμερα με έναν παλιο συμφοιτητή και συζητάγαμε για την Ελλάδα και για το δημοψήφισμα που έβαλε η κυβέρνηση.... Τι να πώ... Η πορεία αυτής της χωράς με βάζει σε μεγάλες σκέψεις. Δεν θα μπω στην διαδικασία να σου πω την άποψη μου περι του θέματος. Ο λόγος που άρχισα να σου γράφω αυτό το post είναι άλλος. Η κουβέντα που είχα με έβαλε σε σκέψεις για το πόσο δύσκολο τα έχουν κάνει πια στην χώρα μας, να θέλει κανείς να γυρίσει μόνιμα πίσω ή να αρχισει επιχειρήσεις και δουλειές εκει... Είναι κρίμα ειλικρινά...

Αλλά μην στενοχωριέσαι... Είπαμε, μέχρι να έρθει η ώρα της απόφασης αυτής, θα σε έχω ήδη εξασφαλίσει και θα μπορείς να με επισκέπτεσαι και να με βλέπεις, σε όποιο μέρος της γής και να βρίσκομαι. Ξέρω οτι εχεις πίστη στο μυαλό και στις ικανοτητές μου και αυτο μου δίνει ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο. Λένε, πως για να κάνεις κάποιο να δώσει τον καλύτερο του εαυτό, δεν το καταφέρνεις λέγοντας του να προσέξει τα πράγματα στα οποία απέτυχε ή σ'αυτά που δεν είναι καλός αλλά δείχνοντας ότι αναγνώριζεις τις μέχρι τώρα επιτυχίες του και οτι έχεις πίστη στο ΤΙ μπορεί να πετύχει. Υποσυνείδητα λοιπόν,  το ατομο αυτο μετά να θέλει να δώσει τον καλύτερο του εαυτό. Τώρα το πως και το γιατί γίνεται αυτο, μη με ρωτάς... Τα βιβλία που διαβάζω πάνω στο θέμα έχουν την επιστημονική εξήγηση, εγώ σου μεταφέρω απλά τα συμπερίσματα μου απο προσωπική εμπειρία.

Γι'αυτό μαμάδες του κοσμόυ... Πείτε εναν καλό λόγο στο παιδί σας, πείτε του πόσο περήφανη είστε γι'αυτό ακόμη και στις αποτυχίες του! Δώστε πιο πολλούς επαίνους σε αυτά που καταφέρνει παρά αποθαρρυντικά λόγια για το "τί θα έπρεπε να είχε κάνει αλλιώς"... Τονώστε του το ηθικό, κάντε το να σέβεται, να αγαπάει και να πιστεύει στον εαυτό του. Μόνο έτσι θα φτάσει το άριστο! Και όχι μη έχετε αυταπάτες, δέν θα φτάσει το τέλειο άν τα κάνετε όλα αυτά, γιατι πολύ απλά "τέλειο" δεν υπάρχει!

Πείτε περισσότερα "μπράβο" και "ωραία δουλειά" και πετάξτε στον κάλαθο τον αχρήστων τα "γιατί δεν το'κάνες όπως σου'πα εγω?" και "αν μ'ακουγες...". Ξέρουμε ότι είναι πάντα με καλές προθέσεις αυτά που μας λέτε, αλλά αντί να μας βοηθάνε, μας ρίχνουν το ηθικό! Όμως μη με παρεξηγείτε...φυσικά και θέλουμε τις συμβουλές, την γνώση και την πείρα σας, τα έχουμε ανάγκη όλα αυτα, αλλά με άλλο τρόπο! Ενθαρρύνετε μας πρώτα και δείξτε μας οτι έχετε πίστη στις δυνάμεις μας, και μετά "ψυθιρίστε" μας τις συμβουλές σας και να είστε σίγουρες ότι όχι μόνο θα καθήσουμε να σας ακούσουμε αλλά θα έχουμε και ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά!

Βοηθήστε μας να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να είστε σίγουρες πως θα σας κάνουμε σίγουρα περήφανες μια μερα!

Πολλά-πολλλα υπερ-ατλαντικά φιλιά και αγκαλιές!
Χ.Π.

Μάνα είναι μόνο μία!

Ο ρόλος της μητέρας είναι παραπάνω απο απαιτητικός... Είναι δύσκολος, γεμάτος απο καθημερινές προκλήσεις αλλά και εσωτερικές συγκρούσεις. Είναι η πρώτη που θα τρέξει στο πεδίο της μάχης, απο την μέρα που θα γεννηθούμε. Η πρώτη πηγή της ενεργειας μας, είναι μέσω του δικού της σώματος... το μητρικό της γάλα. Είναι η πρώτη μας σωματική, ψυχολογική αλλα και πνευματική υποστηριξη.

Μη με παρεξηγείτε... Υπάρχουν και παιδιά που απο τις πρώτες τους κιόλας μέρες στον κόσμο αυτό μεγάλωσαν δίχως μητέρα. Αυτοι οι μπαμπάδες-ήρωες, που ανέλαβαν με τόση φροντίδα να μεγαλώσουν και να καλύψουν όλα τα ζωτικά πρώτα στάδια της ζωής ενός παιδιού, έχουν θέση ξεχωριστή στο μυαλό και στην καρδιά μου. Εδώ όμως επικεντρώνω το ενδιαφέρον μου στον ρόλο αυτον της μάνας, όχι γιατί δεν αναγνωρίζω την τεράστια και αναντικατάστατη πατρική συνεισφορα, αλλά επειδή το blog αυτό είναι αφιερωμένο σε εσένα μανούλα μου γλυκιά!

Και θα σας εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ!

Όλοι έχουμε μία μανούλα. Αν είμαστε τυχεροί να την έχουμε γνωρίσει αλλά και να την έχουμε ακόμη στην ζωή μας, σίγουρα έχουμε όλοι παρατηρήσει κάποια κοινά χαρακτηριστικά τα οποία σε όποιον και να τα αναφέρουμε βροντο-φωνάζουν "περιγραφή μάνας"! Είτε είστε 8 χρονών, είτε περνάτε εφηβεία αλλά και παντρεμένοι με παιδιά και οικογένεια να είστε, έχω την εντύπωση ότι όλοι κάποια στιγμή ζήσατε ή ακόμη ζείτε σε κάποιο βαθμό μερικά απο τα παρακάτω:

• Υπερ-προστατευτικότητα. Συμβαδίζει μερικές φορές πλάι-πλάι με την κτητικότητα.
  Πχ. Σας ρωτάει: "Που πας με τα κοντομάνικα παιδί μου?". Εσεις απονήρευτοι απαντάτε: "Εδώ μεχρί το περίπτερο καλέ μαμά". Και αρχίζει: "Και το ζακετάκι τι το έχουμε πάρει, να κάθεται στην ντουλάπα? Δεν θα πας πουθενά, δεν θα 'μου κρυώσεις εσύ εμένα να έχουμε άλλα μετά." Και συνέχιζετε εσείς: "Σιγά ρε μαμά πώς κάνεις έτσι, για ένα λεπτάκι θα πεταχτώ. Στην τελική δικό μου είναι το κορμί ότι θέλω το κάνω!". Αυτό ήταν, μόλις επαναλήψατε το προπατορικό αμαρτημα: "Α ναι? Δεν σου τα'πανε καλά μου φαινεται! Που σε κουβαλούσα εννέα μήνες μέσα στην κοιλιά μου. Απ'τό δικό μου σώμα βγήκες, ακού εκεί που θα μου πεις ειναι δικό σου το κορμί. Θα φορέσεις το ζακετάκι σου ή δεν πας πουθενά, ακούς εκει!". Tip: Δεν βγάζετε άκρη, ακούστε την και μην την παρεξηγείτε, τι να κάνουμε... είναι μάνα!
• Επανάληψη λέξεων, φράσεων, ολόκληρων ιστοριών οι οποίες πάντα έχουν ώς στόχο να "μας βάλουν μυαλό".
  Πχ. Ετοιμάζεστε να βγείτε. Έχετε μόλις χαιρετήσει την μητέρα σας και είστε με το χέρι στην πόρτα. Δεν προλαβαίνετε να κάνετε βήμα και αρχίζει: "Και να προσέχεις που αφήνεις το ποτό σου μη σου βάλουν τίποτα μέσα. Και να προσέχεις εκεί που πας, τις παρέες σου και με ποιους συναναστρέφεσαι. Μην είσαι αφελής. Και να μην μπείς σε αμάξια που δεν ξέρεις. Να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα όταν περπατάς στους δρόμους και να μην δίνεις σημασία σε αγνώστους. Να μην... Να μην..." κτλ. Tip: Μην αφήνετε το αίμα να σας ανέβει στο κεφάλι επειδή τα έχετε ακούσει ΟΛΑ αυτά ΜΟΝΟ ένα εκατομμύριο χίλιαδες πεντακόσιες τριανταπέντε φορές μέσα σε μία μερα. (Είτε επειδή θέλατε να πάτε μέχρι τους φίλους σας, είτε όταν βγήκατε να πάρετε γάλα απο το σουπερ μαρκετ, ακόμα και όταν πήγατε μέχρι δίπλα στον φούρνο τη γειτονιάς.) Και μη χαλάτε την ζαχαρένια σας που τα επαναλαμβάνει όλα αυτά καθημερινά απο τότε που θυμάστε τον εαυτό σας μέχρι που πήγατε σχολείο, έως και τώρα που μεγαλώσατε και έχετε δική σας δουλειά και οικογένεια. Τι να κάνουμε, είπαμε... είναι μάνα!
• Υπέρμετρη προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια ομιλίας, εμφάνισης αλλα και συμπεριφοράς μας. (Η οποία την οδηγεί σε άλλοτε σωστά, άλλοτε λάθος αλλα και πολύ περίεργα συμπεράσματα μερικές φορές!).
  Παράδειγμα #1: Είστε έφηβος/η. Η μέρα σας δεν πηγαίνει και τόσο καλά και με το που γυρνάτε σπίτι δεν λέτε "γεια" σε κανέναν και καταφεύγετε κατευθείαν στο δωματιο σας. Δεν πήγαινετε ούτε στην κουζίνα για μεσημεριάνο, ούτε στο σαλόνι που είναι μαζεμένοι όλοι. Μετά από αρκετή ώρα, ακούτε έναν χαλαρό χτύπο στην πόρτα "Παιδί μου, τι κάνεις, είσαι καλά?". Εσείς συνήθως απαντάτε μονολεκτικά "Ναιιιί". Μόλις την προκαλέσατε. Άντι να φύγει και να σας αφήσει να λιώσετε στις μαύρες σας, συνεχίζει: "Τι έχεις παιδακι μου, γιατι δεν βγαίνεις να χαιρετήσεις την μάνα σου?". Εσείς πάντα ανυποψίαστοι για το τι συμβαίνει στο μυαλό της την αποπαίρνετε συνήθως φωνάζοντας ένα κρύο και άγριο "Ασε με ρε μάνα να ηρεμήσω λίγο". Αυτό ήταν. Το θηρίο μόλις γεννηθηκε: "Πως μιλάς έτσι παιδάκι μου στην μάνα σου? Τι συμπεριφορά είναι αυτή? Τι εχει συμβεί? Γιατι δεν ανοίγεις την πόρτα, τι μου κρύβεις? Τι κρύβεις απο την μάνα σου? Παίρνεις ναρκωτικά? Αχ με ποιους έχεις μπλέξει ψυχή μου? Λοιπόν ανοιξε την πόρτα. Δεν θα το πω άλλη φορά. (Οι χτύποι στην πόρτα γίνονται ολοένα και πιο έντονοι). Αχ θα με παιθάνεις, στον τάφο θα με στείλεις με αυτά που κάνεις. Άνοιξε τούτη την στιγμή ή θα μπω μέσα και θα κλάψεις πικρά! Ακούς εκέι έχει μπλέξει το ΔΙΚΟ μου το παιδι με ουσίες!!"
  
  Παράδειγμα #2: Μας λέει κατι το οποίο έχουμε ακούσει για χιλιοστή φορά. Εμείς απαντάμε με ενα "Ρε μαμααααά, μου τα'χεις πρήξει!!". Απάντηση μάνας: "Γιατί παιδί μου στα έχω πρήξει, έχεις όρχεις και δεν το ήξερα? (αυτό συνήθως αν ειστε κόρη) Για σοβαρέψου!". Συμπέρασμα: Παρατήστε τα, δεν βγαζετε άκρη!
  

 (συνεχίζεται σύντομα με περισσότερα "χαρακτηριστικά"....!)

Μία εβραική παροιμία λέει "Ο Θεός δεν μπορούσε να βρίσκεται παντού, γιαυτό και δημιόυργησε μητέρες". Κάτι ήξεραν οι Εβραίοι!

Με αγάπη Χ.Π.

Οικονομική Ανεξαρτησία

Λοιπόν,

άκουσε με προσεχτικά, όμορφη μαμά μου. Αυτήν την στιγμή είναι 8:15μμ, έχω ξυπνήσει απο τις 8:30 το πρωί και απο τις 11:30πμ περίπου μέχρι τώρα είμαι στην βιβλιοθήκη και να σου πω την αλήθεια μου'χει πιαστεί ο κ**** τόσες ώρες. Ένα μόνο θα σου πω... Άν δεν ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά μέχρι την ηλικία των 26 χρονών, να με διαγράψεις απο παιδί σου! Δεν υπάρχει περίπτωση να σου μιλάω σε ηλικία 26 χρονών μέσω τηλεφώνου, e-mail και blogs. Απαράδεκτη κατάσταση!!! Χαχα

On a serious note now.... Σου υπόσχομαι, μέχρι τότε θα έχω σταθεί στα δικά μου πόδια και θα αγοράζω υπερ-ατλαντικά αεροπορικά εισιτήρια (να έρχομαι να σε βλέπω στην όμορφη Έλλάδα μας αλλά και για να σε φέρνω εδώ) σαν να είναι καραμέλες. Δεν μπορεί τόσος κόπος, τόσες ώρες που επένδυσες στο να με μάθεις να εκτιμώ τον ευατό μου, να στοχεύω για το άριστο, να εμπιστευομαι τις ικανότητες μου και το μυαλό μου, να πάνε στον βρόντο! Λένε πως ο χειρότερος μας εχθρός, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Γι'αυτό λοιπόν και σου κάνω μεγάλη δήλωση απόψε (ουτε ο Παπανδρέου να είμουν δηλαδη) πως δεν θα αφήσω να πάνε όλα αυτα στον βρόντο, δεν θα το αφήσω να συμβεί, ούτε απο τον ίδιο μου τον εαυτό.

Αλλά να σου πω την ωμή αλήθεια... δεν θα το κάνω για σενα. Εννοώ, θα προσπαθήσω να πετύχω αυτόν τον σκοπό, ο οποίος ως αποτέλεσμα θα είναι να σε κάνω περήφανη, δεν θα είναι όμως το κινητρο μου. Σε στενοχωρησα? Ε καλά, εσύ δεν μου εμαθες πως ό,τι κάνω να το κάνω γιατι αρέσει σ'έμενα και όχι γιατι ευχαριστεί άλλους τρίτους? Εσυ δεν έβαζες την κασσέτα και επαναλάμβανες πως "μόνο όταν κάνω κάτι για τον εαυτό μου το οποίο μου αρέσει, μόνο τότε θα είμαι ευτιχισμένη αλλά και μόνο έτσι αυτο θα φέρει καρπούς και αποτελέσματα". Ε καλή, γλυκιά, όμορφη και σοφή μου μάνα.... να τα λουστεις τώρα! Θα ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά, πρώτον και κύριον για εμένα και γιατί το θέλω εγώ! Καλα καλα... μη με αρχισεις στις κατσάδες, θα το καταφέρω* και γιατι θέλω να βοηθήσω και  εσένα, αφου σε αγαπάω τι να κάνουμε!

Αυτα λοιπόν. Δυο πραγματάκια: 1)26 χρονών. και 2)Θα έχω σταθεί στα πόδια μου. Να το θυμάσαι! Τελεία και παυλα!

*είδες χρησιμοποιώ το ρήμα "καταφέρω" διότι μόνο αυτήν την επιλογή έχω δώσει στον εαυτό μου. Δεν υπάρχει το "θα προσπαθήσω". Ναι, βεβαίως και θα το προσπαθήσω, αλλά όσο δύσκολο και να είναι, όσα εμπόδια και να βρεθούν μπροστά μου, θα το προσπαθήσω μεχρί να τα καταφέρω.

ΥΓ. χαχαχαχ Σε τρόμαξα γλυκιά μου μάνα? Μόνο αν το παίξω αυστηρή θα καταλάβεις πόσο σοβαρά μιλάω!
ΥΓ2. "Financial Freedom" σημαίνει "οικονομική ανεξαρτησία".

Χαιρετισμόυς απο την ξενιτιά, ΧΠ.

Ηλιοβασίλεμα!

Μερικές φορές σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να ήσουν εδω, ή τουλάχιστον να είμασταν στην ίδια πολή (το που δεν έχει σημασια) έτσι να ώστε να μπορώ να μοιραστώ τις σκέψεις, απορίες, προβλήματα και γενικά την καθημερινότητα μου μαζί σου! Ας πούμε όταν πήγα να δω τον Τζέσι, τράβηξα κάτι απιστευτες φωτογραφίες την ώρα που έδυε ο ήλιος (ήταν ακομα πιο  "απίστευτο" να το βλέπεις την ώρα που συμβαίνει!) και αν είμουν κοντά σου θα τις είχα ήδη μοιραστεί μαζι σου για παραδειγμα, που ξέρω πόσο σου αρέσουν τα διαφορετικά χρώματα του ουρανού!

 'Οπως έλεγε και ο μπαμπάς, στην Ελλάδα βλέπεις μικρόοοο ουρανάκι, και εδω βλέπεις μεγάαααλη ουρανάρα! Ένα δίκιο το'χει!! (Μπορείς να κάνεις κλίκ πάνω στην κάθε φωτό αν θέλεις να δεις τις λεπτομερειες και τα χρωματα πιο καθάρα)

Αλλα, τι να κάνουμε, καλώς ή κακώς έτσι εχουν τα πράγματα. Δεν χρειάζεται να κλαίμε την μοίρα μας ούτε να αφήνουμε τους εαυτούς μας να μας πάρει απο κατω, γιάτι δεν καταφέρνουμε τίποτα με αυτόν τον τρόπο! Τι κάνουμε τώρα είναι το θέμα, σωστά!? Θετικές σκέψεις μόνο :) ----->Μαμά..... αυτές οι ανω κάτω τελείες διπλα στην παρένθεση, σημαίνουν "χαμογελακι" (αν γείρεις το κεφάλι στα αριστερά και το κοιτάξεις, θα δείς που βγάζει νοήμα αυτο που λέω χαχα).

Αυτά λοιπόν για σήμερα.

Σ'αγαπώ πολύ, Χ.Π.

Σ'ευχαριστώ μαμά!

Είναι οι αναμνήσεις που μας κάνουν και πονάμε... Τα ταξίδια που έκανες και που με έπαιρνες μαζί σου. Οι βόλτες στην Ακρόπολη και στην Πλάκα... Τα κυριακάτικα πρωινά στην εκκλησία. Τα ψώνια απο το σουπερ μάρκετ που κουβαλούσαμε μαζί και ανεβαίναμε την ανηφόρα. Οι περίπατοι στην παραλία και οι διακοπές που καναμε οι δυό μας. Τα ηλιοβασιλέματα, οι βροχές, τα χιόνια και τα ουράνια τόξα που μου εδείχνες οταν είμουν παιδάκι. Το μικρό δαχτυλάκι που σου κράταγα για να μη σε χάσω, όταν με τραβολογούσες στο κέντρο της πόλης για να κάνεις τις δουλειές σου. Τα μαμίστικα αστεία με τα οποία σπάνια γελούσαμε και σε κοροιδεύαμε. Η αγάπη σου για τα ζωάκια και τα λουλούδια. Το ότι είσαι τυρού και που τώρα μου το'χεις κολλήσει! 'Οπως και για τον εθισμό μου να ταξιδεύω, πάλι εσυ ευθύνεσαι βρε μαμά!

Τα αμέτρητα βιβλία που είχες πάντα στην διαθεσή μας στο σπίτι, οι εγκυκλοπαίδιες και τα λεξικά μεσα στα οποία χανόμουν για ώρες. Τα απίστευτα Χριστουγεννιάτικα δείπνα σου (αχ αυτή η σώς για τις γαρίδες σου!) που μας έκαναν να γλείφουμε τα δάχτυλα μας και που με την φαντασία την καλλιτεχνική σου τα διακοσμούσες ώστε να μοιάζουν σαν πίνακες ζωγραφικής! Τα κυριακάτικα πρωινά που ήταν πάντα τα καλύτερα γιατι σκάγαμε απο το φαγητό και τα είχαμε όλα σε αφθονία. Οι αμέτρητες διαφορετικές και πολυ-ποίκιλες δραστηριότητες που μας έβαζες να συμμετέχουμε και να παρακολουθούμε, για να μας βοηθήσουν να διεγείρουμε και να αναπτύξουμε τον νοητικό μας κόσμο. Απο μουσεία, γκαλλερί ζωγραφικής, ταξίδια, θέατρο, αθλήματα, πεζοπορίες στα βουνά και στην φύση, λογοτεχνικές εκδηλώσεις, συναυλίες διαφόρων ειδών μουσικής και κάθε λογής εργαστήρια τα οποία μου άνοιξαν το μυαλό και μου καλλιέργησαν παιδεία και δίψα για μαθήση μετ'επειτα.

Μα και οι αμέτρητες ερωτήσεις σου για το "τι ώρα θα γυρίσω σπίτι", για το "που, με ποιούς και πώς θα πάω". Ο τυπικός "έλεγχος" και η κλασσική κασέτα λίγο πριν βγω με τις παρεές μου για το τι να προσέχω, τι να αποφύγω, για το τι να κάνω και να μην κάνω. Και η αιώνια φράση σου "Να γυρίσεις το κορμί σου σπίτι, ετσι ακριβώς όπως το γέννησα" που μας την βάραγε στα νευρα, αλλά που τελικά σε καλο βγήκε. Οι επαναλαμβανόμενες συμβουλές σου που μας έσπαγαν λίγο τα ... νευρα αλλά τις οποίες ακόμα θυμάμαι και ακολουθώ σε κάθε βήμα της ζωής μου. Παρόλο που δεν έιχα ιδέα "γιατι με ζαλίζεις παλι βρε μαμααααα", οι αξίες αυτές που μου εμφύτευες σιγά σιγα και οι τρόποι που μου μάθαινες τότε, είναι ο λόγος που στενοί φίλοι και γνωστοί με εκτιμούν σαν ανθρωπο και σαν χαρακτήρα σήμερα. Ενταξει, δούλεψα και εγώ στο να διαμορφώσω χαρακτήρα και να αναπτυχθω καθως μεγάλωνα, αλλα "εχτιζα" πάνω στις αξίες τις οποίες εσύ μου καλλιέργησες.

Για όλα αυτά αλλα και για ακομά περισσότερα, σε ευχαριστώ και είμαι ευγνώμων. Ναι, δεν ήταν όλα ρόδινα, όλα ανθοστολισμένα και χαρωπά. Ναι, έκανες λάθη και υπήρχαν και φορές που έκλαψα. Όμως, και εγώ σαν παιδί σου, τέλεια δεν σου φερόμουν πάντα. Σου είπα λόγια σκληρά που παιδί ποτέ δεν πρέπει να ξεστομήσει σε γονιό, σου έκανα την ζωή μαρτύριο για καιρό πολύ, σε πήγα κόντρα και πολλές φορές σε πίκρανα κάνοντας σε να κλαίς πρίν πας για ύπνο. Ενώ εσύ εκανες ό,τι μπορούσες και πίστευες πως είναι σωστό και καλύτερο για εμάς τοτε. Όμως εγώ δεν το καταλαβαίνα, έβλεπα μόνο τα αρνητικά, γιατί δεν είχα την πείρα και την γνώση που εχω τώρα. Αλλοτε συμφωνούσα αλλοτε διαφωνούσα με τους τρόπους σου, αλλα ξέρω με το χερι στην καρδιά μου πλέον, οτι πάντα το καλύτερο προσπαθούσες για μας και όλα με καλές προθέσεις τα έκανες.

Μακάρι να μπορέσω κάποτε να σου δώσω όλη την φροντίδα και βοήθεια στην ζωή σου, όπως έκανες και κάνεις και εσύ τόσα χρόνια για εμάς! Μακάρι να μπορέσω κάποτε να σου δείξω την αγάπη και την ευγνωμωσύνη που νιώθω, όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις.

Σ'ευχαριστώ για το πώς με μεγάλωσες και για το πόσα θυσιάσες για εμας. Πλεον καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός μόνος σου, χωρίς σύζυγο, χωρίς στήριγμα. Στα μάτια μου δεν είσαι μόνο μάνα, είσαι γυναίκα ηρωίδα!

Χ.Π.

Η αρχή μιας ιδέας...

                                    Αγαπημένη μου μαμά,

6 Χρόνια πρίν, έφυγα απ'την 'Ελλαδα, το θυμάμαι σαν σημερα. Πως άραγε να νιώθεις μερικές φορές σκέφτομαι, μια μόνη μάνα που μεγαλώνει τα παιδιά της και μετα τα βλέπει να φευγουν.

Αυτή η σκέψη είναι συνέχεια στο μυαλό μου εδώ και πολλά χρονια. Ενιωθα την ανάγκη να σε κάνω με κάποιο τρόπο να χαρείς, με καποιο τρόπο να σου ανταποδώσω αυτά που μου εχεις δώσει εσυ. Η τεχνολογία είναι στην διάθεση μας αυτην την εποχή, ας επωφεληθούμε λοιπόν, μιας και η αποσταση δεν βοηθαει την κατασταση!

Αποφασισα λοιπόν να φτιαξω αυτην την ιστοσελίδα, και να στην δείξω μετα απο λίγο καιρο, ελπίζοντας να σε κάνει να χαρείς λιγακι και να μας φέρει πιο κοντά. Αφιερωμένο σε όλες τις μαμάδες του κόσμου, γιατι εσείς είστε αυτές που συνήθως σταθήκατε και στέκεστε δίπλα μας να μας ακούσετε, να μας καταλάβετε όταν χτυπήσαμε και κλάψαμε, όταν χαρήκαμε μια την πιο "τέλειαααα" ζωγραφιά που φτιάξαμε, όταν θέλαμε να ακούσουμε ένα καλό λόγο, όταν δώσαμε το πρώτο μας εφηβικό φιλί και γενικά οταν χρειαστήκαμε πνευματική, σωματική και ψυχολογική υποστήριξη σε κάθε στάδιο της ζωής μας! Γι'αυτούς τους λόγους αλλα και γιατί μου λείπει η φίλή και μαμά μου τοοόσο πολύ αλλα και για τόσους άλλους λόγους, το blog αυτο είναι αφιερωμένο σε όλες εσάς τις μαμάδες έκει έξω, γιατι πραγματικά το αξίζετε! Καλη ανάγνωση!
Χ.Π.